| |
Μπροστά στο νέο αναγκαίο μου αγώνισμα-βουνό,
Το μέλλον μου αδιέξοδο και ήδη χάνω και πονώ
Η νύχτα με βρίσκει διαλυμένο και έξω από τα νερά μου
Έχω γεράσει ανεπιστρεπτί, πονούν τα κόκκαλά μου
Νιώθω βαρύς, στον αγώνα αυτό θα είμαι ο τελευταίος
Είμαι ένας απελπισμένος, δε νιώθω άλλο πια σπουδαίος
Νιώθω μία μόνιμη ματαίωση, μία αδικαιολόγητη απαξία
Είναι τόσο ακατανόητη άλλη μια φορά αυτή η ταλαιπωρία
Μες το σκοτάδι το άγχος και η μοναξιά έχει για τα καλά ανθίσει
Είναι τόση η εξάντληση, τόση η κούραση δεν έχω καν αρχίσει
Ηρεμώ για λίγο με προσευχές, μοναστήρια, ελπίδες στο Θεό
Μετά από τόσα λάθη διψάω για του τέλους το χλιαρό νερό
(Στη Μονή Κωσταμονίτου, στο καθολικό
Από το βράδυ ως το πρωί, προσευχήθηκα
Έζησα το τέλος αυτό το πιο γλυκό
Πήρα δυνάμεις, έγινα στάχτη, μετά ξαναγεννήθηκα)
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
