| |
Τις νύχτες μου που ξαγρυπνώ
Κι η μοναξιά με πνίγει
Στ’όνειρο σ’αναζητώ
Φιλιωμένο με τη ψυχή μου σμίγει
Σώμα μεστό,χρώμα μελαχρινό ακέριο μ’αγγίζει
Γυμνή καθάρια στη σκοτεινιά φωνή
Κάτι ανείπωτο μου ψιθυρίζει
Βαθιά στο λογισμό μου αντηχεί
Πάρε με στα μονοπάτια σου για σένα λιώνω
Κρύψε με μες στα μάτια σου αυτή τη νύχτα μόνο
Αυτή τη νύχτα που η αγάπη στ’αχνάρια σου με πάει
Κόντρα στου χρόνου την οργή
Κόντρα σε θάλασσα και γή
Στην αγκαλιά σου τα κύματά της σπάει
Ξέχωρη και σπάνια εντολή
Αμείλιχτη απαντοχή
Στα σύνορα του ορατού μου κόσμου καημός
Στις εσχατιές των αοαράτων μου αναστεναγμός
Πόθος σα φυλλωσιά θροίζουσα σε κάθε πνοή της αύρας
Λάμψη ασάλευτη στο θάμπος της απολλώνειας λάυρας
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
