| |
Σφηνωμένο
λίγο σκοτάδι ξέμεινε
παράωρο ακόμη
περίμενα τo ξεμέρωμα
φώς του μαύρου ιριδένιο
με γυρίζει πίσω
που είμαι και ονομάζομαι
πονούν τα βήματα
βασιλεύει η ερημιά
η κόλαση λοιπόν
Κι όμως κάποτε η χαρά
Εκεί χορεύει
ξεκουρδίζεται μακριά
Ονειρεύομαι ακόμα
το περιβόητο ξύπνημα
στο δρόμο και οι ανθρώποι
Μα τι γυρεύω ανάμεσα
στις προσδοκίες
δεν βίσκω λογια
δεν ξέρω να μιλήσω
και τι να πώ
Δίνω και φεύγω χάνομαι
ξυπνάνε τα βουνά
κι η θάλασσα του βορρά
Νέα ημέρα
η πατρίδα υψώνεται...
αλυσοδεμένη
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
