| |
Βρίσκομαι σε μια ακρογιαλιά
και γύρω μου καθρέφτες
κινούν την άμμο τη χρυσαφιά
κολλώντας πάνω μου γυαλιά
όμως δεν σχίζουν το δέρμα μου
είναι από βαμβάκι
η κάθε μνήμη
το κάθε συναίσθημα
είναι στοργή
που μοιάζει με γυαλί
που μοιάζει με καθρέφτη
Έτσι σηκώνομαι και φεύγω από την ακρογιαλιά
έχοντας μαζί μου δύο χούφτες άμμο
στα χέρια και
όταν στο σπίτι φτάνω
ανακουφισμένη νιώθω
σα να μου φυσάει κάποιος στο κορμί
καλοσύνη και
αξιοπρέπεια
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
