| |
Ενοικιάζεται ψυχή στιγματισμένη
που δεν κατάφερε τη μνήμη να νικήσει
που αν σε χιλιάδες έχει σώματα ενοικήσει
απ’ όλα έχει δραπετεύσει ηττημένη
γι’ αυτό τα βράδια κλαίει πικρά και δεν μιλιέται
καθώς θυμάται τις ζωές της μία προς μία
κι εκείνους που την πότισαν αθανασία
στον ύπνο της παραμιλώντας καταριέται.
Όχι γιατί έζησε φυγάς, δούλος, παρίας
άστεγος που έψαχνε ψωμί μέσ’ στ’ αποφάγια
ξένες που ανέχτηκε αγκαλιές χυδαία χάδια...
για τη μοναδική θρηνεί στιγμή ευτυχίας:
στου έρωτα της αφημένος τη μαγεία
-ήτανε τότε δειλινό ζεστό του Αυγούστου-
γεύση τα χείλη της γλυκιά είχαν του μούστου...
πριν να τους κάνει το ηφαίστειο... εκμαγεία
τέτοια ευκαιρία δεν συμφέρει να τη χάσεις
ενοικιάζεται φθηνά ή και πωλείται
ψυχή που στον Αμέλητα να σκύψει αρνείται
μην πιει νερό κι εκείνη τη στιγμή ξεχάσει
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
