| |
Κάνω μια βόλτα με παρέα στο μυαλό μου
τουλάχιστον κατάφερα και βγήκα απ' το δωμάτιό μου
κι ας είναι μόνο έστω στη φαντασία μου
αφού αυτή ήταν πάντα η μόνη περιουσία μου
ποιά συναισθήματα κλειδώνουν τη σιωπή
κι αυτός ο στίχος άραγε τι θέλει να πει
το ρίχνω στο απροσδιόριστο, στο καμουφλαρισμένο
όταν ψάχνω να κρυφτώ ακόμα κι απ' τον εαυτό μου
δεν ξέρω αν όλα τα σωστά έγιναν λάθος ή ήταν λάθος ο χρόνος για να γίνουν όλα σωστά
αναγνωρίζω ότι ξέμεινα εδώ στο πουθενά
και τώρα μεγαλώνοντας πώς να γυρίσω πάλι στην αρχή,
άλλη εποχή, άλλη αντοχή
πώς να βρεθώ στου φρέσκου χρόνου τη σχισμή
να τον αδράξω πριν να πάει στράφι
τότε που σκόνη δεν υπήρχε, μόνο χρυσάφι.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
