| |
ΩΣ ΠΌΤΕ
Δεν ξέρω τι ειν΄αυτό που με φοβίζει
το άγνωστο πο΄χω θαμμένο στην ψυχή
η εκείνο που κάθε πρωί με φοβερίζει
΄΄να γράψεις κάτι σήμερα και συ΄΄
Τις μέρες που η μνήμη μου κοιμάται
δεν θέλει να ξυπνήσει δεν τολμά
αμέσως την ρωτάν αν θυμάται
εκείνα που μεσ΄ την ψύχη μου πολεμά
Ως πότε θα ζω στα όρια μιας τρέλας
να μην μπορώ ποτέ να μετανιώσω
μι’ αγάπη που ένιωσα να την ξανανιώσω
απ’ αυτή την τρέλα πως να την γλυτώσω
Ποια χέρια κρατάνε την ζωή μου
από πριν να ζητήσω ευθύνες
οι πλατείες γέμισαν φιλάνθρωπες κουζίνες
γύρο τους μοντέλα και βιτρίνες
Για μι’ άγνωστη αγάπη πάλι ξενυχτώ
να προσπαθώ ως το πρωί ν’ αρέσω
να μην ψάχνω το κεφάλι μου να βαρέσω
σένα τοίχο μόλις μπορέσω
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
