| |
Η πρώτη μας η επαφή, σε τρυφερή ηλικία
Ήμουν δεν ήμουν τέσσερα, ήσουν δεν ήσουν τρία
Είχες δυο μάτια πράσινα, μες στα λευκά ντυμένη
Και η καρδιά μου, μου έμαθε, για ποια είναι πλασμένη
Χρόνο μαζί περνούσαμε, μέχρι την εφηβεία
Που ένα φιλί μας έγινε, του έρωτα η αιτία
Ο παιδικός μας έρωτας, ωρίμαζε στα χρόνια
Άντεχε στους καύσωνες, άντεχε και στα χιόνια
Ενήλικες σαν γίναμε, μικρή μου, γίναμε ένα
Δυο σώματα και δυο ψυχές, για πάντα ενωμένα
Ο παιδικός μας έρωτας, ήταν γραφτό να γίνει
Αγάπη ανεξίτηλη, που ήρθε για να μείνει
Σε αγαπάω πιο πολύ κι από τον εαυτό μου
Από μωρό σε γνώρισα κι έγινες το μωρό μου
Τις τάξεις ανεβαίναμε, αλλάζαμε θρανία
Σε κάθε διάλειμμα, να ζω, την ίδια αγωνία
Στις βρύσες να ‘ρθεις να με βρεις, να ‘μαστε χέρι – χέρι
Κι όταν μεγαλώσουμε, δικό μου να ‘σαι ταίρι
Χρόνο μαζί περνούσαμε, μέχρι την εφηβεία
Που ένα φιλί μας έγινε, του έρωτα η αιτία
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
