| |
πάλι σου δίνω όραμα,γίνεται αμέσως πάθος
πολλά σου έταξε η άσημη φλυαρία
το αληθινό μου πρόσωπο φώναξε στο βάθος
να προσμένεις τη στιγμή και τ’άνθη απ’την Πιερία
κουνώντας λάβαρα του πανηγυριού
κι ωραιους στίχους γράφοντας πάλι σε φανερώνω
βαθύ ποτάμι της φωνής μου,ναν του αηδονιού
λόγους,ύμνους,κρότους τραγουδώ σα σε ζυγώνω
κι οταν ακούω αλλιώς άλλους να σου μιλούν
εγώ μικρό παιδί πάλι πάντα θα σωπαίνω
φαντάσου,χίλιοι εξαίσια να σου γελούν
σκέψου με πόση πίκρα πνιγμένος θα βαραίνω
σου δίνω όραμα, δεν είναι που ασκητεύω
με κερί,θυμίαμα και το παλιό στασίδι
και με λοξή ματιά για σένα παραμονεύω
οι μόχθοι μου σου αξίζουν μα κι ένα.... δαχτυλίδι
μοίρασέ μου σαν αντίδωρο μια θέση στη ζωή
με μάτια τώρα πια μπορείς,μέσα μου να δείς
η ερημιά μου άσπρη,μου φέρθηκε σκληρή
κοίμησε τις αρνήσεις σου και δές με μην αργείς
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
