| |
Από την πρώτη σου ματιά κι από την πρώτη λέξη
Ένιωθα πως το είναι μου, άγρια πως θα μπλέξει
Η έλξη μας, πολύχρωμη, μα ένιωθα σκοτάδι
Συχνά – πυκνά, με πάγωνε, το απαλό σου χάδι
Τα κόκκινα σημάδια, ήταν καλά κρυμμένα
Όμως , δεν υπολόγισες, πολύ καλά εμένα
Υποκρισία δίχως ούτε ένα όριο
Νομίζεις ότι ζω στο περιθώριο
Κανόνισε ν’ αλλάξεις ρεπερτόριο…Γιατί θα εκπλαγείς
Μονάχα με τις λύπες μου, να χαίρεσαι
Μα, φτάνει ως εδώ, δεν υποφέρεσαι
Δε βλέπεις πως στ’ αλήθεια παραφέρεσαι…Και δήθεν μ’ αγνοείς
Σα μανιασμένη θύελλα, ένιωθα την ψυχή σου
Ποτέ σου δεν ανέφερες, κάτι απ’ τη ζωή σου
Για όλα εγώ σου έφταιγα, μα δε μου εξηγούσες
Μονάχα πως θα έφευγες, συνέχεια απειλούσες
Τα κόκκινα σημάδια, ήταν καλά κρυμμένα
Όμως , δεν υπολόγισες, πολύ καλά εμένα
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
