| |
Απ’ τις γυναίκες στη γη
σ’ έχω λυγερή ξεχωρίσει,
που με κοιτάς με στοργή
κι απ’ αγάπη μ’ έχεις μεθύσει,
με ξεδιψάς σαν πηγή
κι η ζωή μου έχει ανθίσει.
Είναι μαζί σου γιορτή
η ώρα π’ απλώνεις τα χέρια
στην αγκαλιά μου γερτή
να με πυροδοτήσεις στ’ αστέρια.
Θα σου βάλω δέκα με τόνο,
γιατί μου δίνεις χαρά
και δεν με βουλιάζεις στον πόνο,
με κάνεις κάθε φορά
σαν κερί για σένα να λειώνω.
Σαν θεά μου να σ΄ εξυψώνω
γοργά μου ράβεις φτερά,
μα για τα δυο μάτια σου μόνο
χιμάω και στην πυρά
τις στάχτες χαλί να σου στρώνω.
Τόσες γυναίκες, όμως καμιά
στον ντουνιά δεν σε φτάνει
κι ας έγειρα σε λάγνα κορμιά
μού΄ χεις γίνει λιμάνι,
κι αν γύρω μου παντού ερημιά
σ’ έχω όαση κάνει.
Είναι μαζί σου γιορτή
η ώρα π’ απλώνεις τα χέρια
στην αγκαλιά μου γερτή
να με πυροδοτήσεις στ’ αστέρια.
Θα σου βάλω δέκα με τόνο,
γιατί μου δίνεις χαρά
και δεν με βουλιάζεις στον πόνο,
με κάνεις κάθε φορά
σαν κερί για σένα να λειώνω.
Σαν θεά μου να σ΄ εξυψώνω
γοργά μου ράβεις φτερά,
μα για τα δυο μάτια σου μόνο
χιμάω και στην πυρά
τις στάχτες χαλί να σου στρώνω.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
