| |
Εγώ που έμαθα καλά να φαίνομαι σωστός,
έβαλα και πουκάμισο και ντύνομαι σοφός.
Διδάσκω και γνωρίζω πια, ποιος και σε τι μου φταίει,
και δείχνω τον απέναντι που δεν ξέρει τι λέει…
Λέω για τον άλλο, το γνωστό, και για τις κυβερνήσεις,
ξέρω πολλά αρνητικά, να πω, αν με ρωτήσεις…
Κι αν με ρωτήσεις να σου πω, στο πρόβλημα τις λύσεις,
άλλον θα βρω παράδειγμά, να αρχίσω πάλι κρίσεις…
Κι απ’ τις συγκρίσεις μέσα μου νιώθω πως υπερέχω,
πολλές καμπούρες έχουν αυτοί… κι Εγώ από αυτούς απέχω…
…Αν είχα μια καμπούρα εγώ, θα το ‘χαν σχολιάσει,
σκέφτομαι και σε δυο λεπτά, το έχω πια ξεχάσει.
Έτσι εγώ τα λάθη τους, λέω κι όλο τους κρίνω,
ακόμα και μες στα γραπτά που πίσω μου αφήνω.
Γιατί μέσα στο πρόβλημα δε ψάχνω απαντήσεις,
ψάχνω να βρω ποιος έφταιγε και να αποδώσω κρίσεις…
Αφού εκείνοι πάντα φταιν. Εγώ θα σας το δείξω,
καθένας λάθη έκανε… και θα το αποδείξω!
Έχει ψεγάδια προφανώς και δεν είναι σωστός,
σ’ αυτό το ωραίο πρότυπο που λέω «ιδανικός».
Ήτανε μόνο άνθρωπος, που έκανε και λάθη,
έτσι λοιπόν και θα κριθεί, από μένα, για να μάθει!
Αυτό το πρώτο ενικό στο ποίημα αποποιούμαι,
το Εγώ αυτού του «ηρώα» να αποδεχτώ αρνούμαι.
Βαρέθηκα συνέχεια να ακούω το ποιος φταίει,
καθένας απ’ τα έργα του φαίνεται το τι λέει.
Κι όταν εσύ το δείκτη σου τον έχεις τεντωμένο,
ακολουθείς, συν-κρίνεσαι, με το κατεστημένο.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
|
