| |
λιτανεύεται επιτέλους η πομπή
τα ονείρατα μορφούνται παίρνουν τις γραμμές
προηγούνται αέρινες δάφνες και μυρτιές
νύχτα της πανσέληνου ακολουθεί
τι σεμνός που είμαι τι σοβαρός
που καταφεύγω πια σ’αυτά τόσο κοντά
να νιώσω τη σοφία τους να βρώ τη γιατριά
πριν έρθει απ’τα χουνιά ο καταπαυμός
δεν με ξεχνάνε με καλωσορίζουν
κι αποκαλύφτουν γελώντας τι είναι η ζωή
μου δείχνουν τον δρόμο που στρίβουν οι καιροί
και με γνεψίματα με προβοδίζουν
κι αλαφιάζομαι άωρα της νυχτιάς
που λάμπουν τα σκοτάδια του συνεπαρμού
και ξαμολιέμαι στυς κυκεώνες του μυαλού
προτρέχουν τα σφυρίγματα χαράς
και φτάνω ήρωας του ονείρου πάνω στην ώρα
που ανέβηκες εσύ,να φέξεις,Ευρυδίκη
μύδρος του ήλιου και της πύρινης μέρα νίκη
να γίνουν τα μηδαμινά μου ελπιδοφόρα
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
