| |
Στο δρόμο ψάχνω να σε βρω
Να πιω το γάργαρο νερό
Στον γίγαντα κάτω να κάτσω
Στις σκιές του να μονάσω
Στον γίγαντα της λησμονιάς
Στον κορμό της παρηγοριάς
Στα δύσκολα, ορθός να μου σταθεί
Δεν εκδικείται, δεν αντιπαθεί
Στον γίγαντα της αφανείας
Στους καρπούς της αφθονίας
Είχε σ' όλους μόνο να δώσει
Να μην κακιώσει, να μην προδώσει
Στον γίγαντα της ηρεμίας
Κιχ δεν έβγαζε, παραστάσεις ανέβαζε
Χρήμα ποτέ δεν ζήτησε
Για την ψυχή μόνο μερίμνησε
Στον γίγαντα που όλοι κλαίνε κι όλοι ξεχνούν
Στον γίγαντα που έχουν πάψει ν' αγαπούν
Στον γίγαντα που τα πάντα έδινε
Στον γίγαντα που σκότωσα κι η ψυχή άδεια έμεινε
~~~~~~
Ἁγιος Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλός:
«Οἱ ἄνθρωποι θὰ μείνουν πτωχοί, γιατί δὲν θὰ ’χοῦν ἀγάπη στὰ δένδρα»
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
