| |
ΤΑ ΕΡΓΟΧΕΙΡΑ (Τρίτη 11 Ιουνίου 2024)
Έρχεται ο άλλος και σου λέει, άκου τι λέει !
πως θέλει στήριξη να βγει ως την κορυφή
κι εσύ, που από παιδί παλεύεις με τα χρέη
συναισθημάτων, κάθε μια εχταγή κρυφή,
δεν του ζητάς ούτε για αστείο, να σε στηρίξει,
το έργο εκθέτεις της ψυχής, με σεβασμό
μπρος στον καθρέφτη κι όποιος θα τ’ ανακαλύψει,
θα ‘βρει του λόγου τον αυτούσιο ορισμό …
Σώπασες, πάει πολύς καιρός, μα επιμένεις
να παραμένεις στην απ’ όξω, συνετά,
ίσως σοδειά ζευγά καινούριου περιμένεις
ή κάποιο χτύπημα στης πόρτας τον οντά,
φιλιά και χάδια αναπολείς, που ‘χουν περάσει,
αγάπες κι έρωτες, μ’ ακέραιο θαυμασμό,
σιωπές, π’ αντέχουν και δεν έχουν ξεθωριάσει,
απ’ του καιρού τον άβουλο ενθουσιασμό …
Πάλεψες, μπράβο σου, σαν τ’ άγριο θηρίο,
με τ’ αχαλίνωτα σου πάθη και τολμάς,
να θρέψεις όνειρα, στης μουσικής τ’ αρχείο,
τυφλά κι ανέκδοτα, για ‘σένα και για ‘μας,
ή όλα ή τίποτα τα θέλεις και μαθαίνεις
να συμβιβάζεσαι, μ’ οξύμωρο εθισμό,
στου χρόνου τ’ άλυτο σταυρόλεξο, μα υφαίνεις
την κάθε λέξη, με ψυχή και σεβασμό …
Νικάς το φως της μοναξιάς
και δεν τυφλώνεσαι,
δεν στέργεις
παρακαλετών φιλιών, τη θέρμη …
Κι αν δίνεσαι έτσι απλόχερα,
δεν εκτιμάς τα εργόχειρα,
μα το νοητό του ήλιου φως,
π’ αλάργο τρέμει …
*** Στίχοι : Κώστας Μιχαήλ Μαρής / “k©sm!m@” ***
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
