| |
Λίγες ώρες αρκούσαν τελικά
Να ελευθερώσεις τον χαμό που βραζει μέσα μου
Μισή ματιά σαν σπίθα ζαλισμένη στα σκοταδια
Να ρίξει φως στο μαύρο
που χαϊδεύει το εγώ μου χρόνια ολόκληρα
Λίγες ώρες
Απρόβλεπτες ώρες
που λίγη σημασία έχει η ανηθικότητα τους
μπροστά σ αυτό που εξυσαν το άλλο πρωί
Αυτό το στυφο περίβλημα
που θωρακίζει την ψυχή,
να μη χωρέσουν όνειρα και τη μολύνουν με ελπίδα,
για κάτι πέρα απ αυτά
που προστάζει η ηθική και οι κανόνες
Λίγες ώρες
Ενοχες ώρες παστρικές
Από εκείνες που σε κάνουν να θυμάσαι πως ζεις
Να θυμάσαι
πως είσαι απλά εσύ και τίποτα άλλο
απ όσα σου επιβάλλουν να είσαι
οι καταστάσεις που βουλιαζεις
Καπως καλός, κάπως μαλάκας
Κάπως ευφυής κάπως ανόητος
Έστω για λίγο,
για μια στιγμή μονάχα
Για μια λαχτάρα
Ένα χάδι αρκούσε λοιπόν
Από χέρι άγνωστο,
χέρι παρθένο
Μα τόσο ζεστό, τόσο οικειο
Που το ψάχνω
κι ας πνίγομαι σε μια θάλασσα από χέρια και αφες
Δεν ξέρω γιατι
Ίσως επειδή με άγγιξε έτσι όπως ημουν
σπασμένος, ταλαίπωρος και άσχημος
Ένα βλέμμα
Ένα βλέμμα βαθύ με τόση αθωότητα όση κι αλητεία
Με πήρε απ το χέρι σαν παιδί
Με οδήγησε εκεί που χρόνια ήξερα πως πάω
Σ εκείνο το σημείο
που λίγες ώρες είναι αρκετές
Που τα αγγιγματα είναι ξένα κι ηλεκτριζουν
Που τα βλέμματα μιλούν μέσα από σπίθες
Με πήγε πίσω
Πίσω στην αρχή
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 0
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
