| |
ΑΝ ΚΆΠΟΤΕ ΑΝΑΛΟΓΙΣΤΕΙΣ
Αν κάποτε αναλογιστείς πως ίσως να μ΄ έχεις χάσει
ίσως αν κάτι περισσότερο να με είχες δείξει
πως εν΄ αντίο σου θα μπορούσε να με προφτάσει
θα περίμενα να δω την τύχη μου που έχει καταλήξει
Είναι άδικο να πληρώνουμε αγάπη για δειλία
έτσι κι’ αλλιώς στο άπειρο θα συναντηθούμε
η αγάπη δεν ξεπληρώνετε ποτέ της με φιλία
ούτε ζητάει λύτρα για να ελευθερωθούμε
Ο πόνος από έρωτα λένε με άλλονε περνάει
εδώ δεν υπάρχει θέση άλλος για να καθίσει
κι΄ έτσι μια ζωή τα βράδια θα μεθάει
να με βρίσκει για να τα λέει μέσα στο μεθύσι
Είναι παράξενη η αγάπη όταν μας λέει τι θέλει
νομίζουμε ότι είναι μια και την χειροκροτάμε
δεν ξέρουμε με ποιο πρόσωπο της απ΄ όλα συζητάμε
αν αυτό που βλέπουμε , αυτό είναι που μας θέλει
Γιαυτό αν κάποτε αναλογιστείς ίσως να μ΄ έχεις χάσει
να ξέρεις ότι χάνεται κάτι που δεν υπάρχει
αρκεί ένα μήνυμα σου έγκαιρα να φτάσει
γιατί είναι άδικο ο χρόνος να μας ξεπεράσει
Κι’ αν μείνω με μι΄ απόφαση που δεν μπορώ να πάρω
κι΄ άν από μακρυά με βλέπεις να μαι μόνος
καράβι ακυβέρνητο με καπετάνιο χάρο
να λες δεν έβρισκε καιρό να τον γλυτώσει ο χρόνος
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
