| |
Νομίζεις ότι ζω σ’ άλλον πλανήτη
Και δε βλέπω τις κινήσεις σου, που κάνεις
Μα εγώ κάθομαι κι εσένανε διαβάζω
Για να δω αυτό το έργο, ως που το φτάνεις
Πάγιά σου τακτική, έτσι να πράττεις
Τους ανθρώπους, να τους βλέπεις πια σα χάρτης
Εξαφανίζεσαι κι εμφανίζεσαι
Πάντοτε ανάλογα τα κέφια σου
Λες πως με σέβεσαι κι ενδιαφέρεσαι
Την αλήθεια, βλέπω να γλιστράει απ’ χέρια σου
Εξαφανίζεσαι κι εμφανίζεσαι
Σα να ‘ναι μόδα, το να παίζεις με ανθρώπους
Και σαν εξήγηση, φτιάχνεις αφήγηση
Πως δυσκολίες κουβαλάς, πάνω στους ώμους
Άπλετο χρόνο, ξέρω σίγουρα δεν έχω
Μα δε με νοιάζει, φτάνει να σε ξεμπροστιάσω
Δε με πειράζει αν χαθείς απ’ τη ζωή μου
Δεν έχω άλλωστε και τίποτα να χάσω
Πάγιά σου τακτική, έτσι να πράττεις
Τους ανθρώπους, να τους βλέπεις πια σα χάρτης
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
