| |
τις νύχτες που του ύπνου η άπνοια με χαϊδεύει
τον έρωτα σου δοκιμάζω ζωντανό κι ακμαίο
ρίγη του φλογερού αφηνιασμένα δέχονται το μοιραίο
και λιμνάζει στα ψάχνα μου μιά δίψα που λυσσαλέα με παιδεύει
σε βλέπω κι ανεβαίνουν ποτάμια οι ορμές
και τρέχει γάργαρο ξεχείλισμα απ'την πηγή
είναι πλεόνασμα το μαύρο δαντελάκι που παρέτυχε εκεί
υπάρχεις πια συνολική δίχως ούτε και σκιές
ζυγιάζομαι,σηκώνομαι ,ο υπόλοιπος ώριμος και κομψός
να σε φιλήσω παντού ως και στην άκρη των χειλιών σου
η αλήθεια μου δεν κρύβεται στο κόκκινο των αματιών σου
θυμίζω πρώτο βήμα,μα εξομαλύνω τη διαφορά σαν πρώην γηραιός
για καλή μου τύχη ανεξίτηλο το χρώμα της εισαγωγής
πιο μέσα το αδιόρατο με υποδέχεται ανοικτό
βρίσκω λεπτή την ύφανσή του, ξαφνιάζομαι και την φορώ
δεν παζαρεύω με τα ίχνη μιάς περιέργης βροχής
δρέπω ταχύτατα και τους τελευταίους σου καρπούς
κι ύστερα με κρυφά νοήματα λιποθυμώ στην αγκαλιά σου
τις συνέπειες τις γνωρίζω εξαρχής ,δίπλα σου και ξυστά σου
θα ξαναδοκιμάσω, τους ίδιους να μαζέψω δίχως δισταγμούς
γαλήνια όμως αποκοιμήθηκα κατάκοπος βαθιά
ολονυχτίς στο μαξιλάρι σου σίγουρα μαζί σου
εσύ που μ'έμαθες τυφλά να σπαταλώ την αντοχή σου
σα μάγος τώρα αλχημιστής ,με χορτασιά θα σβήνω τη φωτιά
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
