Στα παλιά δισκοπωλεία
Η αγάπη χάνεται
Όσα μου είπες σε μια σκέψη
Δυο γενιές χαράζεται
Κι ας αλλάξαμε χειμώνες
Κι ας γεμίσαμε σιωπές
Είσαι πάντα μια λέξη
Στο ρεφρέν και στις χαρές
Σαν αφιέρωση
Με το στυλό γραμμένη
Που μας θυμίζει
Ότι περάσαμε από εδώ
Μια ημέρα
Μες στο σύμπαν στριμωγμένη
Που εξαπάτησε για πάντα τον καιρό
Αλλού εσύ, αλλού κι εγώ ..
Στο παλιό δισκοπωλείο
Τον ίδιο δίσκο αγόρασα
Και πως τα έφερε η τύχη
Ήτανε όπως τ’ άφησα
Γιατί ήταν ο δικός μου
Που σου αφιέρωσα
Είχε γράμματα φθαρμένα
Μνήμες που τις λάτρεψα
