| |
Μάταια προσπαθούσε να περιγράψει
τη γλυκιά στοργή που άφησε στο διάβα της
όταν μπήκε στα μάτια του μπροστά,
αν ο Απόλλωνας του έδινε το χάρισμα της τέχνης του
θα μπορούσε να χαρακτηρίσει αυτό που ένιωσε
ως Πανδαισία.
Ο αόρατος άνεμος,
η φλόγα που περιστρέφεται
η λαμπρότητα του ουρανού,
και η οργή της θάλασσας μπορούν να ζωγραφιστούν
αλλά αυτό που ένιωσε όχι
κανένα πινέλο ζωγράφου δε θα μπορούσε να το κάνει.
Τι ήταν αυτό φτωχέ ποιητή;
θα ρωτούσε κάποιος.
Ήταν ένα γαλήνιο χαμόγελο
μια φωτιά που τις ψυχές φουντώνει,
μία κινούμενη έμπροσθέν μου πανδαισία
κόρη εκπάγλου κάλλους, όπως θα έγραφε ο Εμπειρίκος
αν ήταν στη θέση του.
Γι αυτόν δεν υπήρχαν αυτοκίνητα στο δρόμο
ούτε άλλοι περαστικοί,
υπήρχε μονάχα ένα νεανικό πλάσμα
με ανοιχτό λινό φόρεμα
που λικνίζονταν μπροστά του
σαν μπριγαντίνα σε φουρτούνα.
Αλλά τι δυστυχία να μη γνωρίζει η όμορφη Πανδαισία
ότι έγραψε γι αυτήν αυτά τα λίγα λόγια!
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
