| |
Και έσβηνε του θορύβου το προφίλ
δεν ήθελε, τώρα να ξέρει ούτε να θυμάται...
δειλά περνούσε από τις πόρτες τις παλιές
με τρόμο διάλεγε κάθε καινούριο φίλο
κάποια μονάχα κοριτσάκια η και γριές
τα πρώτα άβγαλτα, οι δεύτερες πουτάνες
μεσ της φορμόλης του τα τοξικά τα ύγρα
όνειρα άρρωστα με μούχλα συντηρούσαν
Μπορεί να φταίει, που δεν είχε πια κοινό
κόμπους να δένει στην ανάπηρη του φαντασία
τόπο στις μάσκες δεν ζητούσε, ούτε συντροφιά
Ήξερε, πως κανείς δεν θα του δώσει...
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
|
