| |
τραβήχτηκα σαν κοίταξα την άβυσσό μου
καρδιόχτυπα ανατάραχα η αποκοτιά μου
δοκίμασα τη φτέρνα νάβρει το ρυθμό μου
το βλέμα στ’ανατρίχια και στην αμυαλιά μου
μπροστά στο ξάστερό μου πρόσωπο θ’αντέξω
στα σταυροδρόμια είναι η λήθη αρχινισμένη
τα μάτια δε θα γυρίσω δε θα τρέξω
πολέμησα τη μοίρα ,τώρα ας περιμένει
ζαλίζω τη σκέψη μου μήν αναστενάζει
και με χαμόγελα ανεβαίνω περηφάνιας
σπρώχνω,πατώντας τον ίσκιο μου που σφαδάζει
τον τιμωρώ που χάνει τα ίχνη της ζωντάνιας
μεγάλα μυστήρια στο διάβα μου ανταμώνω
και ταπεινός ζητώ κάτι να τα ρωτήσω
μα νιώθω τη γητειά κι άδολος μεγαλώνω
σαν άντρας όπου αγνός ξανά θα περπατήσω
και φτάνω στα γαλάζια κι ανάμεσά σου περνώ
δε γίνομαι πια αόρατος προφταίνεις να με δείς
ένα τραγούδι σου ψιθυρίζω βολικό
την πύλη του ονείρου την πέρασα νωρίς
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
