| |
Στο τρένο μέσα, σε ώρα ζεστή,
μια όμορφη μορφή μπροστά μου ζει.
Μπλε τα μάτια της, σα θάλασσα βαθιά
και η βεντάλια της κουνιέται σαγηνευτικά.
Δεν με κοιτά, μα την κοιτώ εγώ,
αχ και να γινόμουνα αέρας ζεστός.
Αμέσως θα 'δινα μια πνοή,
που να άγγιζε το μάγουλό της σα φιλί.
Νιώθω ότι ο χρόνος σταματά,
ο κόσμος μου ομορφαίνει ξαφνικά.
Κι ας είναι τα παράθυρα κλειστά,
και η ζέστη να με τυραννά.
Έρωτα θεέ, έλα εδώ,
και κράτα το όνειρό μου φωτεινό.
Κι αν ποτέ με κοιτάξει, θα της πω,
ότι είναι στο βαγόνι ό,τι πιο μαγευτικό.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
