| |
Γύρω μαζεύτηκαν ανίερες σκιές
Κι εγώ στη μέση.. σ' ένα ξέφωτο λιβάδι
Σκιές του σήμερα.. του αύριο.. του χθες
Με περικύκλωσαν.. και έπεσε σκοτάδι...
Τί κι αν στριμώχθηκα σε μια δέσμη φωτός
Απαλλαγμένη από " πρέπει " και " διότι " ;
Ο ζωτικός μου χώρος δεν είν' αρκετός
Βαριανασαίνω στο δικό σου το κατότι...
Άνοιξε ένα σου παράθυρο να μπω
Έξω κουράστηκα δειλά να περιμένω
Με το μαχαίρι σου στα στήθια θα κοπώ
Άλλη μια νύχτα στη σιωπή.. δεν υπομένω...
Μην με χαράζεις με μικρές λαβωματιές
Μια κι έξω δως μου την απάντηση που θέλω
Όσα μιλάνε οι καθάριες οι ματιές
Πες μου απόψε.. και σου βγάζω το καπέλο...
21-8-2008
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
