| |
Στης νύχτας την καρδιά, με φώτα και φωνές,
με βρήκες εκεί μπροστά με βλέμμα αχανές.
Το χέρι σου το άπλωσες, να πιάσεις το δικό μου,
μα ντράπηκα και έμεινα στις σκέψεις του μυαλού μου.
Με τράβηξες κοντά σου, με θάρρος και αγάπη,
μα εγώ σαν κρύσταλλο, γέμισα από τρόμο.
Η καρδιά μου έπαψε, να ακολουθεί το βήμα,
και το χέρι σου άφησα, να χαθεί στο κύμα.
Τώρα μετανιωμένος, σκέφτομαι εκείνη τη στιγμή,
το βλέμμα σου που χάθηκε, σαν άστρο στη σιωπή.
Αν μπορούσα τον χρόνο, να τον γυρίσω πίσω,
την πρόσκλησή σου θα άνοιγα, έστω και για λίγο.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
