| |
Γράφω όμορφες λέξεις
Για να σκεπάσω τις στιγμές
Που γεμίζω μαύρες σκέψεις
Φράσεις στο χαρτί
που θαβονται
Στο παιδικό μου σκοτάδι
Γιατί το φως μου σχεδόν χαθηκε
Έσβησε σχεδόν
Ίσως κι εγώ να υπερεκτιμησα
Το μέσα μου
το ποσό είχα να δώσω
Κι άλλο δεν έχω πια
Στεγνωσα
Γράφω όμορφες λεξεις
Να ξεγελάσω της ζωής μου το απολυτο
Αυτό που μ έκανε δεσμώτη
Στη δήθεν ευτυχία
που ονόμασα ζωή
Γι αυτό έχω τόσα να σου πω
Μα δεν προκειται
Θ ακουμπήσω τη σιωπή μου
Στης δικής σου το μεταίχμιο
Να μπλεχτουν
Να κάνουν κρότο
να φουντώσει το μέσα μας
Κι ύστερα
Ύστερα θα μας ενώνει το χωρίς
Χωρίς εμένα
Χωρίς εσένα
Χωρίς εμάς
Γιατί δε θέλω να σε παρασύρω
Εσύ είσαι άλλο συναίσθημα
Καθαρό, αμόλυντο, ατόφιο
Γεμάτο φως
γεμάτο χρώματα
Βαθύ
με μια ιδέα ασήμαντου
Γράφω όμορφες λέξεις
Για μια μούσα δανεική
Της στιγμής
Που όπως ήρθε
Έτσι κι εφυγε
Σαν αερικο
Σαν σκιά στης νύχτας το κουβάρι
Κι άφησε πίσω το πιο λαμπερό της αστρο
Να μου θυμίζει παντα
Πως αρκεί μια σπίθα
Να πάρει φωτιά ένας κόσμος ολόκληρος
Πως αρκεί μια ρωγμή
Να μπει το φως
και να σπάσει η σκοτεινιά
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
