| |
ότι αγαπούσα πέθαινε,
για πάντα θα χανόταν
ή
θα με σκότωνε άξαφνα,
μια μέρα
σιωπηλά
κρίμα πως φεύγει
έτσι η ζωή από μας,
δειλά,
καθώς είμαστε νέοι ακόμη,
σχεδόν παιδιά.
ερείπιο η ψυχή μου
βομβαρδισμένης πόλης,
τοπίο θλιβερό,
έρημος γύρω η πλάση
τόσο που μάτωσε εδώ,
παντού έχει χαλάσει.
σαν να ταν τ άδειο σκηνικό,
της μοίρας μου
γραμμένο,
σιωπηλά ζώντας
εγώ,
μαζί του να πεθαίνω.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
