| |
έστησα πυραμίδες με φωτιές
κι ονειρεύομαι κρυφά και φανερά
καίγομαι σε νύχτες φανταστικές
ώσπου να εξαντλήσω τη μοναξιά
τα σημάδια δε με φοβίζουν
ούτε τα βογκητά του αγέρα
ολόισιοι δρόμοι ξεχωρίζουν
του πιο λαγαρού σου αιθέρα
ξέχειλα τα ποτάμια του μυαλού
οι αιώνιοι νόμοι βρίσκονται εδώ
μ’όλη τη λαύρα χάρη του κορμιού
το αίμα σα ρόδι ας λάμπει καθαρό
γελώ που δεν φτάνω στο τέρμα
παρηγοριέμαι που επιβιώνω
τα θνητά τα χρόνια μου τα έρμα
με παραζάλη τ’αλαφρώνω
τώρα έμεινε να πιώ απο μια πηγή
και για σένα να σύρω ένα χορό
μέσα θα μιλάει η ξαστερη φωνή
εί! γλυκά φωνάζει σ’αγαπώ
με κάποιο χέρι μου σ’αγγίζω
για να χυθεί το νέο τραγούδι
και νά ,στο θάμα κυματίζω
σαν το λευκό σου το λουλούδι
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
