| |
Οι λέξεις φεύγουν σαν ανάσα απ' τη ψυχή,
σ' ένα ταξίδι με άρωμα οφθαλμαπάτης.
Κουράστηκα να καρτερώ νωχελικός •
γκρεμίζω ψέματα μήπως και χτίσω αγάπη.
Χάρισμα ο κόσμος σας,παντρειά μου η μοναξιά,
συντρίμμια και αποκαΐδια δε θα πάρω.
Με τους δικούς μου όρους το παιχνίδι αυτό •
το ρόλο του κομπάρσου άλλο δε γουστάρω.
Αυτά τα λόγια απόψε πόνος και γιατρειά,
πως θα βγω μέσα απ' το τέλμα μου δε ξέρω.
Γι' ανθρώπους που έφυγαν και χάθηκαν μακριά•
γράφω για εκείνους που ακόμα υποφέρουν.
Κάπου στο πουθενά θα βρίσκομαι και 'γω•
κι όσα δεν πρόλαβα να ζήσω σκόνη κι άμμος.
Μέσα απ' τις στάχτες μου θα ξαναγεννηθώ,
σαν πορφυρό πουλί κρυμμένο μέσ' το βάλτο.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
