| |
Φάρος
Οι μέρες είναι στάσιμες, οι νύχτες δεν περνάνε
μένουνε πάντα ξάγρυπνες μ’ αυτούς που αγαπάνε
κρατούν τις μνήμες αγκαλιά σέρνουν χορό της λύπης
εγώ σε βλέπω στα σκαλιά, μα εσύ ακόμα λείπεις
Οι μέρες στέκονται σκυφτές, οι νύχτες γονατίζουν
όλα τα λόγια σου απ’ το χτες στον νου μου τριγυρίζουν
σαράντα τριαντάφυλλα σου φέρνω στ’ όνειρό μου
κι αυτό το δάκρυ που κυλά στην άκρη είναι δικό μου
Εγώ εδώ, εσύ παντού, δρόμος, ζωή και φάρος
το χέρι μόνο κράτα μου, να βρω ξανά το θάρρος
να πω πως όλα τέλειωσαν κι όλα θα ξαναρχίσουν
κι όσα μισά αφήσαμε θα ζουν για να με ζήσουν
Εγώ εδώ, εσύ παντού, η νύχτα μου κι η μέρα.
Σου το ‘πα πως μου λείψανε τα μάτια σου, πατέρα;
Ελένη Σωφρονίου Στρατή
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
