| |
Αναρωτιέμαι πια τι θέλεις από μένα
Που δε στηρίζεις δυσκολίες που περνώ
Τα συναισθήματά σου, τα ‘χεις πλέον κλειδωμένα
Κι εγώ να νιώθω ένα ατέρμονο κενό
Κι αφού αλώβητος το ξέρω δε θα βγω
Και μία άκρη πως δεν πρόκειται να βρούμε
Νομίζω πρέπει πια να φύγω από ‘δω
Και αντίο μια για πάντα εμείς οι δυο να πούμε
Για το καλό μου, φεύγω μήπως και γλυτώσω
Τον εαυτό μου να προλάβω να τον σώσω
Που να τον χάσω κόντεψα σε μια στροφή
Και νόμιζα πως δεν υπάρχει επιστροφή
Για το καλό μου, τερματίζω στη στιγμή
Όσα κι αν έζησα μαζί σου στη ζωή
Νέες ανάσες, πια θα παίρνω και γεμάτες
Αναγεννήθηκα ξανά από τις στάχτες
Αυτός ο έρωτας, δεν έχει οξυγόνο
Νιώθω να πνίγομαι, δεν έχω αντοχή
Κι εσύ μ’ αφήνεις να περνάω κάθε πόνο
Όπως περνάει κάθε μία εποχή
Κι αφού αλώβητος το ξέρω δε θα βγω
Και μία άκρη πως δεν πρόκειται να βρούμε
Νομίζω πρέπει πια να φύγω από ‘δω
Και αντίο μια για πάντα εμείς οι δυο να πούμε
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
