| |
Μόνος, στην πλατιά ερημιά του κόσμου, μόνος με τον πόνο μου
παρακολουθώ με βαθιά κατάπληξη μια ουράνια λάμψη να κατέρχεται.
Είναι Αυτός!
Η εκθαμβωτική οπτασία που προχωρεί με στάση ευλογίας και ειρήνης.
Υποκλίνομαι μπροστά Του
το πονεμένο μου πρόσωπο τρέμει από σεβασμό και φόβο, αναφωνώ:
Πού πας, Κύριε;
Ο απάνθρωπος ιεροεξεταστής έκαψε χιλιάδες αδέρφια μας στο όνομά σου...
Πού πας, Κύριε;
Εκεί στους ναούς σου όπου εννοείται βασιλεύει η λατρεία;
Τι υπάρχει εκεί;
Μήπως κέρδος και ματαιοδοξία;
Πόσοι είναι εκείνοι που σε λατρεύουν σαν πνεύμα αγαθό!
Θα λυτρώσεις τον κόσμο με το αίμα σου είπες.
Λυτρώθηκε;
Είκοσι αιώνες πέρασαν και ο άνθρωπος είναι περισσότερο δυστυχισμένος,
περισσότερο ανίερος, κακός και παγανιστικός από την εποχή του Νέρωνα.
Οι παλιές βαρβαρότητες αλλάζουν μόνο το όνομά τους,
παρόμοιες είναι.
Η σκλαβιά και η φτώχεια υπάρχουν, η ισότητα είναι ψέμα
γιατί πάντα στον αγώνα της ζωής υπάρχουν καταπιεστές και καταπιεσμένοι!
Από τη μια πλευρά η τύχη και η δύναμη.
Από την άλλη η δυστυχία και η φρίκη.
Σήμερα όπως και χθες οι λαοί της γης είναι οπλισμένοι για επίθεση και προδοσία
και το τέρας του πολέμου με σηκωμένη τη σημαία του φόβου και της σύγχυσης.
Τυφλή και μοιραία η ανθρωπότητα.
βυθίζεται στα κρησφύγετα της κακίας και του λάθους.
Ακόμη πιστεύεις ότι θυσιάστηκες για μας τους ανθρώπους;
Πού πας, Κύριε;
Θεσσαλονίκη 14 Ιουλίου 2024
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
