| |
Ένιωθα πως ο χρόνος είναι ο καλύτερος γιατρός. Ήλπιζα πως η ζωή κρύβει μέσα της χρώματα γεμάτα αστέρια, γαλαζοπράσινους ωκεανούς, ανεξερεύνητη ηδονή, μια τέτοια λαχτάρα που την δίψα της, μονάχα ο πόθος την δροσίζει...
Ένιωθα πως μόλις χθες ήταν που κρυβόμουν πίσω απ' το μεγάλο μου εγώ... Πώς η στιγμή περνούσε μπροστά μου, και εγώ κλειδωμένος μέσα στις ψεύτικες ελπίδες μου, θα μπορούσα επιτέλους να λυτρωθώ...
Τελικά, τι είναι ψεύτικο και τι είναι αληθινό; Τι είναι αυτό που δίνει ουσία στην αξία, που σπέρνει τάξη και θερίζει αταξία;
Πνιγόμουν μέσα μου, και ανάσα έψαχνα. Μέσα στα στερεότυπα, έκτιζα κάστρα κάτω απ' τα άστρα, μα φεγγάρι δεν με έλουζες. Δεν με έφτασε το φως σου ποτέ... Γύρω απ' τα τοίχοι, φτωχή μου τύχη... Τις μέρες ξεχρέωνα...
Σε ποιο παραμύθι δεν λυπεί η λήθη;
Μονάχα αμαρτίες τους γύρω μου χρέωνα.
Όχι, δεν απαραίτητο να πω πως κουράστηκα. Ίσως, να βιάστηκα στα αστέρια να ανέβω.. Μα είναι που δίψασα, να ζήσω σου ζήτησα.
Μα πώς; Πώς ξεδιψάω;
Όχι δεν κουράστηκα, πριν πω ότι βιάστηκα. Θέλω να ξέρεις...
Πως.....
Πως
Ήθελα μόνο να είμαι άνθρωπος....
Και μέσα σε αυτό που λες εσύ και Ορίζεις Έρωτα, Εγώ να ξαποστάσω... Κάτω από τα αστέρια να χαθώ, δίπλα της να πλαγιάσω... Να νιώσω πάλι σαν παιδί, ξυπόλυτο την νύχτα...
Εκείνη του Αυγούστου την βραδιά που πονηριά δεν είχα... Να παίξω με το ψέμα κυνηγητό και να ξεφύγω πάλι.
Μέσα στις μοίρας τα στενά να σε κρατήσω αγκαλιά. Να νιώσω πως...
Πως είναι να χτυπά
Πίσω απ' τα στήθη σου η καρδιά.
Να με μεθύσεις ζάλη...
Και μέσα στου χρόνου την αρχή, να ξαποστάσω μιαν Αυγή. Ανάσα για να πάρω.
Με μια ελπίδα ζωηρή, Μόλις το σούρουπο μας βρει, δίπλα σου να σαλπάρω.
-Προκάκης Γεώργιος
Ιούλιος 2024
" Ήθελα μόνο να είμαι Άνθρωπος "
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 0
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
