| |
Δεν έχει όρια η αγάπη
Κι όμως χωρά σε μια ψυχή
Φοράει τα φτερά στην πλάτη
Και ταξιδεύει μοναχή...
Δεν έχει όρια η θλίψη
Νύχτες που μέσα μου γυρνάς
Έχει το γέλιο μου σαπίσει
Μέσα σε κρύπτες συμφοράς...
Δεν έχει άκρη πια η νύχτα
Να δω το φως σου να χαρώ
Ξερό ψωμί η καληνύχτα
Κι ούτε σταγόνα από νερό...
Δεν έχει τέλος το μαράζι
Της στέρησής σου ο καημός
Στο ίδιο μέρος πια βραδιάζει
Και ξημερώνει ο στεναγμός...
Δεν έχω τίποτε από σένα
Ούτε ένα ίχνος της αφής
Βαρέθηκα κι αυτήν την πένα
Που γράφει λόγια της σιωπής...
Λες και κατάρα σού 'χω δώσει
Σε ξένο σώμα να γυρνάς
Αφού η αγάπη μου η τόση
Είναι εραστής της λησμονιάς...
9-10/2/2007
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
