| |
Μια ζωή κολλημένη στο πλακάκι.
Σαν τσίχλα σαχλή ξεραμένη.
Το μέσα πονάει.
Η σκέψη λυγάει.
Το έξω ιδρώνει.
Το τίποτα χάσκει αδιάφορο ως ακριβώς του πρέπει.
Στην τηλεόραση ο κλόουν αφορίζει τα pixels
κι ένα παιδάκι τσιρίζει απ’ απέναντι παίζοντας μπίλιες
στο κινητό του τηλέφωνο.
Οι γκαζές από χρόνια σπασμένες.
Μια άσπρη γυναίκα που πίνει
κι ένας δίπλα της άντρας μεθάει.
Εδώ η ζωή κολλημένη.
Κι εκείνο που δεν αλλάζει
παραμένει το ίδιο αιώνες τώρα.
Ένα στιχάκι!
Φωνή που σε σώζει!
Ο φθόγγος π’ ακούς με αγάπη.
Μια ρίμα σου κλείνει το μάτι.
Κι ο χρόνος που τρέχει και κρώζει
σαν λες πια κανείς δεν τον σώζει.
Στου στίχου την άκρη υπάρχει
μια σκέψη φτηνή για στολίδι
εκείνη η μικρή κωμωδία
που σέρνει μια τζούρα ειρωνεία…
Κι εδώ η ζωή κολλημένη.
Στης κάψας το χνώτο χωμένη.
Ετούτη η ζωή η καημένη…
Ετούτη η ζωή η χαμένη…
Μα πάνω στην άμμο, κρινάκι
ελπίδας σημάδι, χαρούμενο ανθάκι!
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
|
