| |
ΑΣΥΜΒΙΒΑΣΤΗ ΛΑΧΤΑΡΑ (Τετάρτη 31 Ιουλίου 2024)
Σε καρτερούσα μ’ ασυμβίβαστη λαχτάρα,
όση μ’ ορμήνεψε ο παλιός θεός του χρόνου,
δοξάζω τ’ όνειρο, στα μεσακά του δρόμου
και τ’ άστρο που ‘χα φάρο μου, στην κατσιφάρα …
Έκανα αγάντα και σεργιάναγα στο κύμα
της μοναξιάς, μέχρι που κάποιος χωριανός μου,
μ’ έφερε πλάι σ’ εσένα, για να βρω το φως μου,
καθώς αγάπη να ‘βρω, έψαχνα στου ντουνιά το κρίμα …
Σπαθιά στον δρόμο μου, ο ουρανός κι αν βρέξει,
πια δεν φοβάμαι, έχω εσένα στο πλευρό μου,
φίλο πιστό και ρηξικέλευθο, αδερφό μου,
που ‘χει αντοχές, πληγές και θύελλες, ν’ αντέξει …
Κάτω από χάρτινη βροχή, θα πορευτούμε,
πλάι στο θεριό που ζει στ’ αλώνι και μουγγρίζει,
σαν αδερφάδες, στου καημού το μετερίζι,
θα ‘ν’ η χαρά με κάθε πίκρα, που θα βρούμε …
Σ’ έναν παράξενο, αόρατο καθρέφτη,
στο ναρκοπέδιο τ’ αετονύχη χρόνου,
μες στο χωράφι του παππού κι αρχαίου γόνου,
βρήκαμε δρόμο δούλου, θεού, θνητού κι αφέντη …
Του καθενός η ευχή, σ’ ανοδική πορεία,
δράκος και πρίγκιπας, στο ίδιο παραμύθι
έγινε κι ήβρε ο χρόνος μια ρωγμή, στη λήθη,
για να μπορέσουμε, να γράψουμε ιστορία …
** Στίχοι : Κώστας Μιχαήλ Μαρής / “k©sm!m@” ***
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
