| |
Απόψε μπαζει από παντού στα παραθύρια τ' ουρανού•
και γω δεν έχω πια το νου παράθυρο να κλείσω.
Απόψε να μη ξαναρθείς γιατί στο λέω δε θα με βρεις•
ήταν απόφαση στιγμής μακριά σου εγώ να ζήσω.
Χρόνε αλλάζεις και πονάς, τις αναμνήσεις μου γυρνάς όμως ξανά, σε χρόνια περασμένα.
Για έναν έρωτα τρελό μου φέρνεις μνήμες στο μυαλό που με σημάδεψε, μέσ' τη ψυχή σα χένα.
Σαν τον τρελό παραπατώ και μόνος μου παραμιλώ, μη με φοβάσαι όμως δεν ενοχλώ κανένα.
Από τη φύση μου σεμνός, άκακο όν και ταπεινός, ίσως και λίγο τοξικός μα μόνο για εμένα.
Απόψε μπαζει από παντού στα παραθύρια τ' ουρανού•
και γω δεν έχω πια το νου παράθυρο να κλείσω.
Απόψε να μη ξαναρθείς γιατί στο λέω δε θα με βρεις•
ήταν απόφαση στιγμής μακριά σου εγώ να ζήσω.
Ζωή ρουφιάνα με γλεντάς, τα όνειρα μου πως σκορπάς, αφού ανήκουνε σε 'μένα.
Αλλά τι λέω ο αφελής μπήκαν στη σούμα και αυτά, μαζί με τ' αλλά τα κλεμμένα.
Τους στίχους μου τους ζοφερούς αν σε χαλάνε μην ακούς, εγώ τους έγραψα για ανθρώπους μ' ευθιξία.
Κλείνω τ' αυτιά μου σε αυτούς που έρπονται μέσ' τους καιρούς, με δόλο, χωρίς καμία αξία.
Απόψε μπαζει από παντού στα παραθύρια τ' ουρανού•
Και γω δεν έχω πια το νου παράθυρο να κλείσω.
Απόψε να μη ξαναρθείς γιατί στο λέω δε θα με βρεις•
Ήταν απόφαση στιγμής μακριά σου εγώ να ζήσω.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
