| |
Κάποτε μιλούσες για φεγγάρια
Κι έπεφταν τ' αστέρια στα μαλλιά σου
Κράταγες της μοίρας μου τα ζάρια
Κι είχαν γεύση μέντας τα φιλιά σου...
Κάποτε για μέλλοντα μιλούσες
Πλέρια από χαρά και ευτυχία
Κι όταν μες στα μάτια με κοιτούσες
Άστραφτε στο βλέμμα σου η μαγεία...
Κάποτε με άγγιζες με πάθος
Κι άναβε στο σώμα η λαγνεία
Μέτραγα του έρωτα το βάθος
Δύο σάρκες έλιωναν σε μία...
Κάποτε κοινή είχαμε πλεύση
Μέσα στης αγάπης τα πελάγη
Ήθελε η ψυχή να αναπνεύσει
Ν' αποβάλει όλα της τα πάθη...
...
Έσβησε το κάποτε στο τώρα
Τίποτε αγάπη δεν θυμίζει
Μέσα στης ζωής την ανηφόρα
Έσπασε η ρόδα.. δεν γυρίζει...
...
Γίνανε τα όνειρα πια σκόνη
Γλίστρησαν σαν άμμος απ' τα χέρια
Κι όμως.. ονειρεύομαι ακόμη
Μέσα στης καρδιάς μου τα νυχτέρια...
13-8-2014
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
