| |
| | Στο Ριζαφτι Τ' Ασφενταμου |  | | | χίλια κι άλλα τόσα αστέρια, μέτρησα στον ουρανό, ώσπου να με πάρει ο ύπνος, για να πάψω να πονώ, | | |
ΣΤΟ ΡΙΖΑΦΤΙ Τ’ ΑΣΦΕΝΤΑΜΟΥ (Δευτέρα 5 Αυγούστου 2024)
Κάτω απ’ το χλωμό φεγγάρι, έγειρα μια αργαδινή,
στο ριζάφτι τ’ ασφεντάμου, με σβησμένη τη φωνή
αναστέναξα, θλιμμένος με μακρόσυρτο ουρλιαχτό
κάτω απ’ το χλωμό φεγγάρι κι αναστέναξε κι αυτό,
από προδομένη αγάπη, έμεινε η καρδιά ορφανή
κι ήργιε ο ύπνος να με πάρει, κάθε σκέψη σκοτεινή
με τριβέλιζε κι η πίκρα μέσα μου έπλεκε φωλιά
με ξερόφυλλα κι ο νους μου σεργιανούσε στα παλιά,
στης αγάπης τα σοκάκια, σ’ έναν έρωτα τρελό,
με καρδιά σακατεμένη και μ’ ολόθολο μυαλό
προσπαθούσα να μερέψω της ψυχής την πυρκαγιά
και στ’ ονείρου το κανάκι ζήτησα παρηγοριά,
χίλια κι άλλα τόσα αστέρια, μέτρησα στον ουρανό,
ώσπου να με πάρει ο ύπνος, για να πάψω να πονώ,
μες στ’ ονείρου το σεργιάνι ‘μοιαζαν όλα μαγικά,
γύρισε η παλιά μου αγάπη και με φίλαγε γλυκά,
μες στα μάτια με κοιτούσε, όπως τον παλιό καιρό,
μου ‘λεγε πως μ’ αγαπούσε, πιο πολύ από πριν, θαρρώ
μου ψιθύριζε τραγούδια, λόγια τόσο τρυφερά
και πετούσα στα ουράνια, με τσ’ αγάπης τα φτερά,
μα το πιο ωραίο απ’ όλα, που με κάνει και ριγώ
δεν με πρόδωσε ποτέ της, έτσι νόμιζα εγώ ...
Στ’ ονείρου μου το ξόμπλιασμα,
ο έρωτας με ντύνει,
μακάρι να μην γ-ξύπναγα,
μιας κι έσμιξα μ’ εκείνη …
Μα τ’ όνειρο ‘ναι όνειρο
κι αληθινό δε μοιάζει,
μ’ αρνήθηκε, με πρόδωσε
και τούτο δεν αλλάζει …
** Στίχοι : Κώστας Μιχαήλ Μαρής / “k©sm!m@” ***
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 0
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | “k©sm!m@” | | | |
|
 |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
