| |
| | Σ' Ενος Θεατρου Τη Σκηνη |  | | | δίπλα στον γ-ξύλινο σταυρό, στου δρόμου το μπεντένι, εκεί-ά που τ’ όνειρο έγνεσε, στη σκέψη μου, η Ελένη … | | |
Σ’ ΕΝΟΣ ΘΕΑΤΡΟΥ ΤΗ ΣΚΗΝΗ (Τετάρτη 7 Αυγούστου 2024)
Σ’ ενός θεάτρου τη σκηνή, το ζάλο πριν με πέψει,
πέρασα πρώτα απ’ του λυγμού την μ-πληγωμένη σκέψη,
μπήκα στο σώμα ενός παιδιού, σαν γ-ξωτικό απ’ τη λήθη,
μ’ αληθοφάνεια πλέκοντας τσ’ αγάπης παραμύθι,
πιο πέρα απ’ τ’ άστρο της αυγής, πέρα απ’ την ειμαρμένη,
βρήκα το φως της προσευχής, τη φλόγα που δεν ν-τρέμει,
ένιωσα ρίγος στην μ-ψυχή, καθαίμαξα τον χρόνο
για να χαράξω στ’ όνειρο, του ταξιδιού τον δρόμο,
σάλεψα μ’ άναρχη φωνή και με γραφή πιτήδεια,
πέρα απ’ τη στέγη τ’ ουρανού, της γης τα κεραμίδια
που ‘χανε σπάσει απ’ της βροχής, τις δυνατές ψιχάλες
κι είχαν σκορπίσει στου καημού τις τσιμεντένιες σκάλες,
τα ‘βαψα μ’ αίμα απ’ την γ-καρδιά κι όσα στη στέγη ακόμα
είχανε μείνει, τα ‘βαψα με τ’ ουρανού το χρώμα
και μ’ αποχρώσεις φωτεινές, μέχρι στερνής ρανίδας,
για να φωλιάσουν ν-τα πουλιά, τ’ αηδόνια της ελπίδας,
να κελαηδήσουν απ’ αρχής, στου κόσμου τα μπαλκόνια,
να φέρουν άνοιξης πνοή, να λιώσουνε τα χιόνια,
να ζωντανέψει ο έρωντας κι η αγάπη να φωλέψει,
στην γ-καντονάδα του σπιτιού, που μ’ είχε η μοίρα πέψει,
την γ-κάθε υδρόφιλη ομορφιά, απ’ τ’ άνθη να μαζέψω,
για μιας γυναίκας τη ζωή, εγκώμιο να πλέξω,
δίπλα στον γ-ξύλινο σταυρό, στου δρόμου το μπεντένι,
εκεί-ά που τ’ όνειρο έγνεσε, στη σκέψη μου, η Ελένη …
Σ’ ενός θεάτρου τη σκηνή,
είδα πριν πέσει η αυλαία,
πως έχει η αλήθεια τ’ όνειρο,
πατρίδα και σημαία …
** Στίχοι : Κώστας Μιχαήλ Μαρής / “k©sm!m@” ***
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | “k©sm!m@” | | | |
|
koyloykakoselias
07-08-2024 @ 13:50 | ::theos.:: ::theos.:: ::theos.:: Καλό μεσημέρι Κώστα. | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
