| |
Ισορροπώντας στα όνειρα μένει η ζωή αδειανή
πονάνε τα διλήμματα γιατί δεν βρίσκουν λύση
φαντασιώσεις δένονται με αλύτρωτο σχοινί
κι αναμνήσεις προσδοκούν η νύχτα να φωτίσει
Άγγιξα γκρίζα βότσαλα στο ρυάκι του καιρού
απλώθηκε το βλέμμα μου στου ταξιδιού την άκρη
είδα τον ήλιο να φιλάει το τέρμα του ουρανού
να μου γελά, να χάνεται …και κύλισε ένα δάκρυ
Συναίσθημα απροσποίητο, στάζει στο μονοπάτι
περνάει ο χρόνος βιάζεται, καημέ αποσπερίτη
χνάρια μονάχα μιας ευχής «νάσαι καλά» διαβάτη
κι θύμησή σου αχνό φως στον μέσα μου φεγγίτη
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 5
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
