| |
| | Μάθημα αποταμίευσης |  | | |
ΜΑΘΗΜΑ ΑΠΟΤΑΜΙΕΥΣΗΣ
(ΑΠΟ ΤΣΙΓΚΟΥΝΗ, ΑΠΟ ΠΟΙΟΝ ΑΛΛΟ;)
Τσιγκούνης βρέθηκε να ζει δίχως μία δεκάρα,
αφού δεν είχε αγορές – σε όλους μας τρομάρα!
Τα κόκαλά του φαίνονται στο κρέας από κάτω
και δεν δαγκώνει κατιτίς εάν του λέγεις φά’ το.
Πετσί και κόκαλα αυτός, με ένα μάτσο φράγκα,
υπηρετών τον ίδιον, δίχως μία ανάγκα.
Που μια δραχμή δε σπαταλά και «αν» τη σπαταλούσε,
απ’ το ’να χέρι θα ’φευγε, στο άλλο να τραβούσε.
Να η αποταμίευση, απ’ την οικονομία
άνευ εξόδων για να ζεις – «και μες στην ευνομία».
Να και το μάθημα ζωής, σ’ όλους μας εδώ τώρα
– όσο μπορείς ανάπνεε λιγότερο στην ώρα (!)
Αρχίσατε λοιπόν κι εσείς, ως το παράδειγμά σας,
να αποκτάτε τον παρά απ’ το κατάντημά σας.
Προτού σ’ αυτό ρωτήσατε όλοι τον ιατρό σας
τις πιθανές συνέπειες για τον οργανισμό σας.
Αυτός π’ αποταμίευε και μάζευε το χρήμα
αυτό δεν το εχώρεσε το μνήμα του – τι κρίμα!
Σκώληκες το λιμπίστηκαν, φάγαν ώσπου μπουχτίσαν
κι ό,τι κάτω απόμεινε λίπασμα το αφήσαν.
Πάντα μόνο τσιγκούνηδες θα αποταμιεύουν
κι απ’ την οικονομία τους θα μένουν οστά σκέτα.
Διαλύοντας το σώμα τους, καθώς δεν θα ξοδεύουν,
για αναγκαία βασικά – άντε σ’ αυτούς και πες τα…
Το χρήμα ντάνες κάμουνε και σε σακούλια βάζουν
κι όχι για ανάγκης πράματα, αλλά για την αρρώστια,
που κρύβεται στο είναι τους, χωρίς ποτέ να σκάζουν,
αφ’ ούτε κι η συνείδησή τους πρήζει τους τα σ’κώτια.
Κι όσοι τους τριγυρνούν αυτούς, για κάνα ψιχουλάκι,
αν λίγες λέξεις παίρνουνε, ποτέ δεν παίρνουν χρήμα.
Κάθε τους λέξη χάνεται, πετώντας σαν πουλάκι,
στα βάθη του ορίζοντα, μη μένει κει ως κρίμα.
Ιδού αποταμίευση, πλείστων τσιγκουνεμένων,
που και σ’ αυτό το λόγο τους κάνουν οικονομία.
Δε θα ’βρουν μες στους κάδους τους τσούρμα δυστυχισμένων
σκουπίδια κείθε να πετούν, που δε χαλάνε μία…
Και μπιμπελό που βρίσκουνε όλοι τον εαυτό τους
–που δεν παντρεύονται ποτέ και μένουνε στο ράφι–
η μοναξιά χαλάλι τους, για το θησαυρισμό τους,
που χρήμα στο ακέραιο μένει, μην πάει στράφι.
Έτσι τα χρήματ’ άγονται αποταμιευμένα.
Με κάβουρες στην τσέπη τους, που να καραδοκούνε,
σαν χέρι βάνουνε εκεί καβούρια αγριεμένα,
με δαγκωνιές τη φόρα τους να κόβουν, μην μπορούνε
χρήμα να πιάνουν και σκορπούν σ’ άσκοπη αγορά τους.
Αποταμίευση λοιπόν, κι ας πάνε κι από πείνα.
Που ως κι ο τάφος τους αυτός θα μοιάζει κουμπαράς τους,
με όσα φράγκα θα χωρούν, δίχως που να ’ν’ βιτρίνα.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 6
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
| | Η κότα έκανε τ’ αυγό, ή το αυγό την κότα; – Ο κόκορας το έφερε˙ δε φόραγε καπότα | | | |
|
heardline
09-08-2024 @ 17:27 | Τσιγκούνης και στην ποίηση αν έγραφα δυο στίχους,
αλλά όπως το βλέπετε είναι μια δωδεκάδα.
Μελάνι κόλλες κ.λ.π. μη γράφω, ίσως, τρίχους
και τα πληρώνω πάραυτα αν είναι μια κρυάδα;
Ευθύς ρωτώ σας όλους σας και να με συμπαθάτε;
Μην είναι μάπες λέγω σας και χάνετε το χρόνο,
που όλοι σας μου δίνετε, που απ' εδώ περνάτε,
απ' ότι που διαβάζετε, αν σάς γεννά το πόνο;
Χαχαχαχαχαχα
::laugh.:: ::laugh.:: ::laugh.:: | | CHЯISTOS P
09-08-2024 @ 17:45 | Να μην χαιρετήσουμε έναν σύγχρονο Σουρή; | | heardline
09-08-2024 @ 20:14 | Καλησπέρα Χρήστο, τι κάνεις; Όλα καλά; Υγεία το βασικό...
Με κολακεύεις Χρήστο μου, «θέλω να σε πιστέψω»
και να πετώ στα σύννεφα, αν «θέλω να τον πιάσω,
αλλ' όμως εγώ γήινος θα πρέπει να παλέψω
το ύψος του το άφθαστο για να μπορώ να φτάσω
που είναι το αδύνατον αυτό να το μπορέσω,
εκτός πάνω σε πύραυλο αν είναι να οδεύσω
καβάλα σαν σε άλογο, τον Πήγασο τον έσω,
αλλά το βλέπω δύσκολο, μάλλον θα καταρρεύσω.
Πώς πιάνεις τον Παράδεισο που βρίσκεται εκείνος,
δεξιά πάντα καθήμενος τού πάνσοφου Θεού μας;
Μ' αυτή τη μετριότητα εγώ ο καμποτίνος
και όσοι τούτο θέλουνε στη σύντομη ζωή μας;
Σουρής ένας γεννήθηκε και άλλος αν υπάρξει,
να μέμφεται τη δόξα του κι όλη την προβολή του,
θα τρίζουν του τα κόκκαλα, που κάποιος να αρπάξει,
θα ήθελε τα σκήπτρα του με την επιβολή του
===========================================
Μένω λοιπόν στο Λύρα μου, που κάτι ίσως κάνει;,
κοιτώντας χαμηλοβλεπής στο γήινο πεδίο.
Παράδεισο τής ποίησης άλλος κανείς δεν πιάνει,
εκτός κι αν έχει μπάρμπα του -πάντων γνωστό- τον Θείο!!!
Χα-χα-χα-χα, Σουρής εγώ, ούτε που μού περνάει
απ' το μυαλό μου Χρήστο μου. Ποιος το Σουρή νικάει; | | koyloykakoselias
09-08-2024 @ 21:36 | ::theos.:: ::theos.:: ::theos.:: Καλησπέρα Γιάννη. Απίθανος. | | liontari73
10-08-2024 @ 23:06 | Με Χρήστο... υποκλίνομαι!!!! ::theos.:: ::theos.:: ::theos.:: | | heardline
19-08-2024 @ 18:58 | Χαιρετώ τούς καλούς φίλους τής σελίδας μου.
Το ποίημα αυτό είναι από το βιβλίο μου ''Τής σάτιρας το κάγκελο''
Πολλές φορές αναρτώ ποιήματα από το βιβλίο μου καθότι είναι πολύ δουλευμένα, για όσο απαιτήθηκε για να είναι όσο το δυνατόν καλύτερα.
Κάθε μία λέξη τους ψάχτηκε υπέρμετρα για το σκοπό αυτό.
Να είστε καλά!!! | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
