| |
Πώς μικρύναμε τόσο
Σε κοιτάζω, δεν σε βλέπω
κι΄άν σε δώ δεν σε γνωρίζω...
Τα λάθη μας παραβλέπω
την ζωή μου δεν ορίζω...
Σε κοιτάζω, δεν σε βλέπω
κι΄άν σε δώ δεν σε γνωρίζω.
Πώς μικρύναμε τόσο
κοντεύω να παγώσω
ποιός θα μπορέσει πάλι
στον Ήλιο να μάς βγάλει.
Πώς έχεις μικρύνει τόσο
απ΄την μιά στιγμή στην άλλη...
Τώρα πιά πώς θα σε σώσω
κάποτε ήσουν μεγάλη...
Πώς έχεις μικρύνει τόσο
απ΄την μιά στιγμή στην άλλη.
Μάς οδήγησαν τα λάθη
να γεννούμε πλέον νάνοι...
Όποιος πάθει θε να μάθει
κάποτε θα βρεί λιμάνι...
Όποιος πάθει θα να μάθει
κάποτε θα βρεί λιμάνι.
Πώς μικρύναμε τόσο
κοντεύω να παγώσω
ποιός θα μπορέσει πάλι
στον Ήλιο να μάς βγάλει.
Τώρα πλέον τι να πούμε
δεν υπάρχει άλλο δάκρυ...
Πάψαμε να αγαπούμε
πεταχτήκαμε στην άκρη...
Πάψαμε να αγαπούμε
πεταχτήκαμε στην άκρη.
Αλληλοκατηγορούμε
πότ΄ό ένας πότ΄ο άλλος...
Άλλο πλέον δεν μπορούμε
δεν υπάρχει πιά μεγάλος...
Αλληλοκατηγορούμε
πότ΄ό ένας, πότ΄ο άλλος.
Πώς μικρύναμε τόσο
κοντεύω να παγώσω
ποιός θα μπορέσει πάλι
στον Ήλιο να μάς βγάλει...
Ποιός-θα-μπο-ρέ-σει-πά-λι
στον-Ή-λιο-να-μάς-βγά-λει.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
