| |
Τ’ ΑΗΔΟΝΙ Τ΄ΑΠΟΛΟΓΙΣΜΟΥ (Κυριακή 11 Αυγούστου 2024)
Τ’ όνειρο μ’ άχερα ξερά, το πλούμισα στ’ αλώνι,
γιατί του νου μου το θεριό, μιαν ώρα δε’ μερώνει,
νικώ τα πάθη του ντουνιά, τα πάνω κάτω φέρνω
και κάθε στεναγμό πατώ, στο ζάλο που ξεσέρνω,
καλώ τ’ αστέρια τ’ ουρανού, ευχή τρανή να κάνω
κι από κοπέλι πολεμώ το’ χρόνο το’ ζητιάνο,
μιλώ συχνά με τσι σιωπές και ταπεινά διαβάζω
χιλιάδες σκέψεις κι εποχές και κιανενούς δε’ μοιάζω,
τολμώ ν’ ανοίγω τα φτερά μπροστά στο πρυγιονάρι
και ν’ αλυχτώ τα δειλινά στ’ ολόγιομο φεγγάρι,
με το λυκόφως τραγουδώ και λησμονώ τον μ-πόνο,
έχοντας τ’ όνειρο οδηγό και σύμμαχο το’ χρόνο,
όσα λογιάζω τα κρατώ απ’ τον γ-καιρό κρυμμένα
κι όσα από ‘κείνα μολογώ, είν’ ήδη γινωμένα,
για ‘κείνα που τάξε ο καιρός κι αργεί να φανερώσει,
μπορώ και κάνω υπομονή κι ας έχω κάψα τόση,
συνταξιδεύω με το φως και το σκοτάδι αντάμα,
κάνω τη λύπη μου χαρά και γέλιο κάθε κλάμα,
τ’ αηδόνια κι αν-ε σώπασαν, ξέρω ότι δεν θ’ αργήσουν
να ξαναβρούνε τη λαλιά, να γλυκό-κελαηδήσουν,
να ξαναμπούνε στα σπαρτά, στσοι κάμπους, στα Λιβάδια,
να δρέψουν μίσχο απ’ τα κλαδιά κι απ’ τ’ άγρια φύλλα, χάδια …
Στην μ-ποταμίδα τ’ αλωνιού,
ξερόχορτο φυτρώνει
και στην αντίκρυ μ-περβολιά,
φτεροκοπά τ’ αηδόνι …
Τ’ αηδόνι τ’ απολογισμού,
στ’ ονείρου το σεργιάνι,
γυρεύει να ‘βρει τη λαλιά,
που ‘χασε, πριν μ-ποθάνει …
** Στίχοι : Κώστας Μιχαήλ Μαρής / “k©sm!m@” ***
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 2
| | | | | | | |
|
