| |
Μια φορά κι ένα καιρό,
για έναν άγνωστο σκοπό,
γράφτηκε αυτό το ποίημα,
που απόψε θα σας πω.
Το γράψε στη προκυμαία,
ένας νεαρός λοστρόμος,
που στα πλοία, πλέων ζούσε,
γιατί δεν τ’ άρεσε ο δρόμος…
Είχε βλέπετε ιστορίες,
για αγάπες μες στο χρόνο,
από τότε που ‘χε μάθει,
τη ζωή μα και τον πόνο...
(Κι έγραψε αυτό το ποίημα,
άλλο δεν το προλογίζω.
Την εισαγωγή μου κλείνω
και το θέμα μου αρχίζω…)
Φέρτε μου ρούμι και νερό,
απόψε το γιορτάζω,
εδώ πάνω στα κύματα,
που με το πλοίο καλπάζω.
Γιορτάζω κάθε μου φορά
που πιάσαμε λιμάνι,
και για το θάρος που ‘χουμε,
ναύτες και καπετάνιοι.
Φέρτε να πιω κι η θάλασσα
γλυκά με νανουρίζει,
όλου του κόσμου το κακό,
σε μια στεριά ανθίζει…
Εδώ όλο το πλήρωμα,
είναι αδερφοί και φίλοι.
Εδώ όλοι φροντίζουνε
του άλλου το καντήλι.
Για αυτό σας λέω πιέτε εδώ
κι αν θέλετε μεθύστε,
είναι η ζωή, μια στιγμή,
και τη στιγμή σας ζήστε!
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
