| |
Δυο κομμάτια την καρδιά μου πέταξες στα κύματα
με τα μύρια όνειρά μου που΄ χουν γίνει μνήματα.
Όσο ήμουνα κοντά σου σκάρτα μου φερόσουνα
και να στέκομαι μπροστά σου σκλάβος το χαιρόσουνα.
Πια δεν θέλω να σε ξέρω, να πονώ, να υποφέρω
και να βασανίζομαι
στο μυαλό μου αν σε βάλω είναι βάσανο μεγάλο
να σε συλλογίζομαι
τι κι αν λιώμα μ’ έχεις κάνει σ’ άλλης αγκαλιάς λιμάνι
θα καταποντίζομαι.
Τότε ήσουν η αγάπη κι η ζωή μου άνθιζε,
μα κατέληξες απάτη κι ο καημός με σπάθιζε.
Σ΄ είχα για τα χείλη δρόσο κι άνθος μοσχομύριστο
μα με πρόδωσες ωστόσο μ’ ένα τρόπο χείριστο.
Πια δεν θέλω να σε ξέρω, να πονώ, να υποφέρω
και να βασανίζομαι
στο μυαλό μου αν σε βάλω είναι βάσανο μεγάλο
να σε συλλογίζομαι
τι κι αν λιώμα μ’ έχεις κάνει σ’ άλλης αγκαλιάς λιμάνι
θα καταποντίζομαι.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
