| |
Χαράματα και πάλι θα με βρουν
Στου έμβρυου την στάση διπλωμένη
Τα μάτια μου στον ήλιο θα σβηστούν
Τυφλή.. της στέρησής σου ερωμένη...
Ανόρεχτα τα ρούχα θα φορώ
Το σώμα σαν σκιά θα περιφέρω
Με δίχως σου να ζήσω δεν μπορώ
Μου λείπεις.. και μονάχη υποφέρω...
Κουράστηκα να κάνω υπομονή
Βαρέθηκα τριγύρω μου τα πάντα
Μαζί σου παίρνει χρώμα η στιγμή
Κι ανοίγει της χαράς μου η βεράντα...
Κι αν είναι η αντάμωση γλυκιά
Πικρά ο χωρισμός με μαχαιρώνει
Ως πότε πια θα ζούμε χωριστά ;
Τ' αχείλι μου ραγίζει και ματώνει...
Μα θά 'ρθει μια γαλάζια εποχή
Το φως της ευτυχίας θα απλώσει
Σε κάποια ανθισμένη εξοχή
Για πάντα τις ζωές μας θα ενώσει...
8-9/2/2009
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
