| |
Για λίγες φορές τα χίλια μας ενώθηκαν και μεθούσαμε! Σε θέλω Κολασμένα!
Ήρθε η ώρα να φύγεις. Νομίζω ούτε δύο θέλουμε να φύγουμε. Αλλά ένεκα!
Σαν κύριος που είμαι σε ακολούθησα μέχρι το αμάξι σου. Το βήμα μου λιγόστεψε και πήγαινα λίγο πιο αργά. Παρακαλούσα το χρόνο να σταματήσει και να μη φύγεις, αλλά ο χρόνος δε μου την έκανε την χάρη.
Σαν μπήκα στο αμάξι σου, το ραντάρ άνοιξε, τα μάτια μου γούρλωσαν και άρχισα να σκανάρω το κάθε τι που έχει μέσα και ας μου είπες πως είναι χάλια, εγω το έβλεπα παλάτι! Έβαλες μπροστά και άρχισες να οδηγάς, εγω σε έβλεπα και σε θαύμαζα.
Έβαλα το χέρι μου πάνω στο δικό σου στο λεβιέ σε κοίταξα και σου χαμογέλασα.
Η συνάντηση μας σφραγίστηκε με ενα τελευταίο φιλί. Έχασα χρόνο, τόπο και ελπίδα. “Μη χαθούμε” σου είπα και μου απάντησες “Όχι” .... και έφυγες.
“Κάθε φιλί που δίνεται,
μα κάθε ανεξαιρέτως
ένα τοις εκατό αποτελείται
από αιωνιότητα
κι όλο το άλλο απο τον κίνδυνο
να ΄ναι το τελευταίο!”
Εγω στάθηκα στην μέση του δρόμου να ξεμακρένεις, μέχρι που σε λίγα δευτερόλεπτα έστριψες και έφυγες! Στάθηκα λίγο κατέβασα το κεφάλι χαμογέλασα να μη με δει κανείς και συνέχισα να περπατάω προς τον προορισμό μου.
Ερωτευμένος γεμάτος ζωή χαρά και η σκέψη μου στο 99% σε εσένα.
Λίγο αφού γύρισες στο σπίτι σου, έβγαλες δύο φωτογραφίες που πλένεις τα πιάτα με γάντια.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 0
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
