| |
----
Σχεδιάζοντας το ποίημα:
https://ibb.co/6YGD59B
https://ibb.co/1fMQxjP
----
Οι ράγες σαν να έφτασαν στο τέλος τους,
αυτά τα σκουριασμένα σίδερα με χώμα και πέτρες έφτασαν στο τέλος της γραμμής..
Κλεισμένος σε ένα κουρασμένο βαγόνι,
σταματημένο σε ένα σπασμένο σταθμό,
στάση «Ελπίδας».
Τζάμια σπασμένα,
πόρτες κλειστές,
κι ένα χαλασμένο ρολόι να δείχνει πάντα ουρανό με τους δείχτες του..
Δε θέλω να κατέβω..
Είναι κι αυτός ο γέρος σταθμάρχης,
με μάτια κουρασμένα,
μάγουλα ρυτιδιασμένα,
με ένα τσιγάρο στο στόμα του που πιπιλάει μανιωδώς,
που από την άκρη του εκπορεύεται πυρ καπνός και όνειρα..
Στάση «Ελπίδας»,
η τελευταία στάση ενός φανατικά ονειροπόλου εραστή,
ο τελευταίος σταθμός σε ένα ταξίδι που ξεκίνησε με λίμνες και χρώματα,
γαλάζια βλέμματα και άρωμα γιασεμί..
Μάτια κλαμένα,
σώμα μαρμαρωμένο,
κι ένα τσαλακωμένο χαρτί στην τσέπη μου με όσα δεν είπαμε..
Δε θέλω να κατέβω,
δε θέλω να φύγω από αυτό το κουρασμένο βαγόνι,
που κουβαλάει στην πλάτη του όλα όσα ζήσαμε,
μετά από τόσο δρόμο και τόσα ταξίδια,
δικαιούται ένα φόρο τιμής για όλα όσα δεν είπαμε..
Το κέρδισε..
Ένας φόρος τιμής για ό,τι κράτησε μέσα του,
ένας φόρος τιμής για όσα εξακολουθεί να κρατάει,
πληρώνω όσο-όσο για ένα ταξίδι ακόμα∙
πριν πέσουμε μαζί στον οδοστρωτήρα του χρόνου,
πριν δοθούμε και οι δυο στην ανακύκλωση της ζωής..
Δεν έχει κόσμο σε αυτό το σταθμό,
όλοι κρύφθηκαν ή απλά δεν κατάφερε να φτάσει κανείς ως εδώ..
Ένα άδειο κτίριο που στα θεμέλιά του κουβαλάει ζωές και όνειρα,
ένα καταφύγιο για όσους δεν μπόρεσαν ακόμα να φύγουν∙
γεμάτος σκόνη,
και ένα σημάδι από παλάμη ολόκληρη στο μόνο όρθιο τζάμι..
Ένας πεσμένος σταυρός,
και μερικά μαραμένα αγριολούλουδα.
Αυτό έμεινε..
Δε θέλω να κατέβω..
Αυτό το κουρασμένο βαγόνι δεν έκανε τόσο δρόμο για να σταματήσει εδώ,
δεν έχει σημασία πόσα τσιγάρα σβήνει στη ράχη του αυτός ο γέρος σταθμάρχης,
δεν έχει σημασία αν όλες οι θέσεις του είναι άδειες,
δεν έχει σημασία αν οι ρόδες του είναι σκουριασμένες και έτοιμες να σπάσουν..
Τσουλάει για λίγο ακόμα!!
Κι αν σπάσει,
ας είναι να σπάσουμε μαζί,
καπετάνιος σε ένα βαγόνι όνειρα που δε μπορώ να ελέγξω∙
μαζί την κάναμε αυτή τη διαδρομή,
αυτό το βαγόνι κι εγώ έχουμε κάτι που μας συνδέει,
το ξεραμένο γράσο και τα μπουλόνια από ζάχαρη..
Μαζί θα σπάσουμε..
Ένα χαλασμένο βαγόνι,
ένας άδειος σταθμός,
ένας γέρος σταθμάρχης,
και όλα όσα δεν είπαμε..
Η τελευταία στάση ενός ταξιδιού που δεν είχε ποτέ σκοπό να τελειώσει..
Στάση «Ελπίδας»..
Κλείνεις τα μάτια,
και νοητά επιστρέφεις στο πρώτο σταθμό,
στον έλεγχο εισιτηρίων,
τη στιγμή που έκατσες δίπλα μου για πρώτη φορά..
Αυτός ο γέρος σταθμάρχης ήταν εκεί,
και κάπου γέλασε,
κάπου δάκρυσε∙
Με την άκρη του τσιγάρου του μας είπε τα πάντα..
Αυτό το κουρασμένο βαγόνι,
σε αυτόν τον τελευταίο σταθμό..
Δε θέλω να κατέβω..
Είναι όλα όσα μας έμειναν όρθια..
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 0
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
